---

القرآن الكريم | السورة البقرة الآية 1 | سوره 2 آیه 1

The Holy Quran | Surah Al-Baqarah Ayat 1 | Surah 2 Verse 1

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ الم ﴿2:1﴾

Albanian - shqiptar

Efendi Nahi : Elif, Lam, Mim.

Feti Mehdiu : Alif Lam Mim.

Sherif Ahmeti : Elif, Lam, Mim.

Amazigh

At Mensur : Alm.

Arabic - العربية

تفسير الجلالين : «الم» الله أعلم بمراده بذلك.

تفسير المیسر : هذه الحروف وغيرها من الحروف المقطَّعة في أوائل السور فيها إشارة إلى إعجاز القرآن؛ فقد وقع به تحدي المشركين، فعجزوا عن معارضته، وهو مركَّب من هذه الحروف التي تتكون منها لغة العرب. فدَلَّ عجز العرب عن الإتيان بمثله -مع أنهم أفصح الناس- على أن القرآن وحي من الله.

Amharic - አማርኛ

ሳዲቅ & ሳኒ ሐቢብ : አ.ለ.መ

Azerbaijani - Azərbaycan

Məmmədəliyev & Bünyadov : Əlif, Lam, Mim.

Musayev : Əlif. Ləm. Mim.

Bengali - বাংলা

জহুরুল হক : আলিফ, লাম, মীম।

মুহিউদ্দীন খান : আলিফ লাম মীম।

Bosnian - bosanski

Korkut : Elif Lām Mīm.

Mlivo : Alif. Lam. Mim.

Bulgarian - български

Теофанов : Алиф. Лам. Мим.

Chinese -中国人

Ma Jian : 艾列弗，俩目，米目。

Chinese - 中國人

Ma Jian : 艾列弗，倆目，米目。

Czech - čeština

Hrbek : Alif lám mím!

Nykl : Alif, Lám, Mím.

Divehi - ދިވެހި

ދިވެހި : ا ل م (މިއަކުރުތަކާއި ބައެއް سورة ފެށޭތާނގައިވާ އަލިފުބާގެ މިފަދަ އަކުރުތަކުގެ މާނައާމެދު، علم ވެރިންގެމެދުގައި خلاف ހުށްޓެވެ. ބައެއް علم ވެރިން ވިދާޅުވަނީ، ކީރިތި قرآن އެކުލެވިގެންވަނީ، عربى ންގެ އެންމެން ވާހަކަ ދައްކައިއުޅޭ އަލިފުބާގެ މިފަދަ އަކުރުތަކުން ކަމުގައި ވުމާއެކުވެސް، އެ އަކުރުތަކަކީ، قرآن ގެ އެންމެ سورة އަކާ އެއްފަދަ އެއްޗެއް ކީއްކުރަންތޯ، އެންމެ آية އަކާ އެއްފަދަ އެއްޗެއްވެސް، އެއުރެންނަށް ގެނެސް ނުގަނެވޭނެކަމަށް ގޮންޖެއްސެވުމުގެ ގޮތުން އައިސްފައިވާ އަކުރުތަކެއް ކަމުގައެވެ.)

Dutch - Nederlands

Keyzer : A. L. M.

Leemhuis : A[lif] Lfaam] M[iem].

Siregar : Alif Lâm Mîm.

English

Ahmed Ali : ALIF LAM MIM.

Ahmed Raza Khan : Alif-Laam-Meem. (Alphabets of the Arabic language; Allah and to whomever He reveals, know their precise meanings.)

Arberry : Alif Lam Mim

Daryabadi : Alif. Lam Mim

Hilali & Khan : Alif-Lam-Mim. [These letters are one of the miracles of the Quran and none but Allah (Alone) knows their meanings].

Itani : Alif, Lam, Meem.

Maududi : Alif. Lam. Mim.

Mubarakpuri : Alif Lam Mim.

Pickthall : Alif. Lam. Mim.

Qarai : Alif, Lam, Mim.

Qaribullah & Darwish : AlifLaamMeem.

Saheeh International : Alif, Lam, Meem.

Sarwar : Alif. Lam. Mim.

Shakir : Alif Lam Mim.

Transliteration : Aliflammeem

Wahiduddin Khan : Alif Lam Mim.

Yusuf Ali : A. L. M.

French - français

Hamidullah : Alif, Lâm, Mim.

German - Deutsch

Abu Rida : Alif Lam Mim.

Bubenheim & Elyas : Alif-Lam-Mim

Khoury : Alif Lam Mim.

Zaidan : Alif-lam-mim.

Harshe-Halshen Hausa

Gumi : A. L̃. M̃.

Hindi - हिन्दी

फ़ारूक़ ख़ान & अहमद : अलीफ़॰ लाम॰ मीम॰

फ़ारूक़ ख़ान & नदवी : अलीफ़ लाम मीम - हिन्दी

Indonesian - bahasa Indonesia

Bahasa Indonesia : Alif laam miim.

Quraish Shihab : [[2 ~ AL-BAQARAH (SAPI) Pendahuluan: Madaniyyah, 286 ayat ~ Surat yang termasuk dalam kelompok Madaniyyah yang diturunkan di Madinah setelah hijrah ini, adalah surat terpanjang di antara seluruh surat al-Qur'ân. Surat ini mulai memerinci hal-hal yang disebutkan secara singkat dan global pada surat sebelumnya (al-Fâtihah). Pada surat ini, misalnya, selain ditegaskan bahwa al-Qur'ân adalah sumber petunjuk kebenaran, juga disebut ihwal orang-orang yang memperoleh keridaan Allah dan orang-orang yang mendapatkan kemurkaan-Nya, yaitu golongan kafir dan munafik. Setelah penegasan bahwa al-Qur'ân adalah kitab petunjuk yang tidak diragukan kebenarannya, pada surat ini mulai dibicarakan tiga kelompok manusia, yaitu kelompok Mukmin, kafir dan munafik, seraya mengajak umat manusia untuk menyembah Allah semata dengan memberi ancaman bagi orang kafir dan kabar gembira bagi orang Mukmin. Kemudian, surat ini secara khusus berbicara mengenai Banû Isrâ'îl dan mengajak mereka untuk kembali kepada kebenaran. Mereka diingatkan tentang hari-hari Allah, tentang kejadian-kejadian yang menimpa mereka ketika menyertai Mûsâ a. s., tentang Ibrâhîm dan Ismâ'îl a. s. yang membangun Ka'bah. Di sela-sela pembicaraan mengenai kisah Banû Isrâ'îl yang cukup panjang hingga hampir mencapai setengah isi surat, seringkali didapati ajakan kepada orang-orang Mukmin untuk mengambil pelajaran dari apa yang telah menimpa orang-orang Yahudi dan Nasrani itu. Selanjutnya, pembicaraan beralih kepada Ahl al-Qur'ân (orang-orang Mukmin) dengan mengingatkan kesamaan antara umat Mûsâ a. s. dan umat Muhammad saw. yang berasal dari keturunan Ibrâhîm a. s. Disebut pula ihwal kiblat dan sebagainya, lalu diutarakan pula tentang tauhid dan tanda-tanda kemahaesaan Allah, tentang syirik, tentang makanan yang diharamkan dan penegasan bahwa hanya Allahlah yang berhak menghalalkan dan mengharamkan sesuatu. Beberapa prinsip kebajikan juga dijelaskan dalam surat ini, seperti hukum puasa, wasiat, larangan memakan harta secara tidak benar, hukum kisas, hukum perang, manasik haji, larangan meminum khamar dan berjudi, hukum nafkah, larangan riba, hukum jual beli dan utang piutang, hukum nikah, talak, idah, dan sebagainya. Masalah tauhid, kenabian dan hari kebangkitan yang merupakan pokok-pokok akidah, juga disebutkan dalam surat ini. Sebagai khatimah, surat ini ditutup dengan doa orang-orang Mukmin agar Allah memberi pertolongan dan kemenangan kepada mereka. Ada beberapa kaidah yang dapat dipetik dari surat ini, antara lain, bahwa: a. hanya dengan mengikuti jalan Allah dan melaksanakan ajaran-ajaran agama-Nya, umat manusia akan dapat mencapai kebahagiaan dunia dan akhirat; b. tidak selayaknya orang yang berakal mengajak orang lain kepada kebenaran dan kebajikan, sedangkan ia tidak melakukannya; c. wajib hukumnya mendahulukan kebaikan daripada kejahatan dan membuat suatu prioritas dengan melakukan yang terbaik dari yang baik; d. pokok-pokok ajaran agama ada tiga, yaitu beriman kepada Allah, beriman kepada hari kebangkitan dan melakukan amal salih. Dan bahwa ganjaran itu diperoleh atas dasar keimanan dan amal sekaligus; e. syarat keimanan adalah tunduk dan pasrah kepada apa-apa yang dibawa oleh Rasul; f. bahwa orang-orang non Muslim tidak akan merasa puas sampai orang-orang Islam mengikuti agama mereka; g. kekuasaan yang benar dalam agama, harus berada di tangan orang-orang yang beriman dan orang-orang yang berlaku adil, bukan di tangan orang-orang kafir dan zalim; h. beriman kepada agama Allah sebagaimana yang diturunkan-Nya, mengarah kepada kesatuan dan persatuan, sementara meninggalkan petunjuk-Nya akan menimbulkan perselisihan dan perpecahan; i. perkara-perkara yang terpuji bisa dicapai dengan kesabaran dan salat. Bahwa taqlîd (mengikuti pendapat orang lain tanpa mengetahui dasarnya) adalah tidak benar dan dapat menimbulkan kebodohan dan kefanatikan; j. Allah Swt. menghalalkan bermacam-macam makanan yang baik kepada hamba-Nya dan mengharamkan dalam jumlah terbatas hal-hal yang kotor. Siapa pun selain Allah tidaklah berhak menentukan haram halalnya; k. sesuatu yang diharamkan dapat menjadi halal bagi orang yang dalam keadaan terpaksa, karena keadaan darurat dapat menghalalkan sesuatu yang dilarang dalam batas-batas tertentu; l. agama ditegakkan atas dasar kemudahan dan menghilangkan kesulitan. Allah tidak membebani manusia sesuatu di atas kemampuannya; m. menjerumuskan diri sendiri ke dalam kehancuran haram hukumnya; n. untuk mencapai sesuatu tujuan, seseorang harus menempuh jalan yang akan mengarah kepadanya (hukum sebab akibat); o. pemaksaan dalam beragama tidak dibenarkan; p. berperang melawan musuh diperintahkan untuk membela diri, demi menjamin kebebasan beragama dan tegaknya Islam dalam masyarakat; q. seorang Muslim boleh mengejar kebahagiaan di dunia sebagaimana ia melaksanakan kewajibannya demi kebahagiaan di akhirat; r. sesungguhnya sadd al-dzarâ'i' (mencegah perbuatan-perbuatan yang mengarah kepada perbuatan haram) dan pencapaian maslahat, merupakan maqâshid syar'iyyah (tujuan-tujuan umum syariat Islam); s. keimanan dan kesabaran merupakan faktor penyebab kemenangan minoritas yang adil atas mayoritas yang tiran; t. memakan harta orang lain dengan cara yang tidak dibenarkan adalah haram hukumnya; u. ganjaran seseorang ditentukan oleh amal perbuatannya sendiri, bukan amal perbuatan orang lain; v. Hikmah al-tasyrî' (falsafah hukum Islam) dapat dibuktikan oleh akal sehat, karena hukum Islam mengandung kebenaran, keadilan dan maslahat manusia.]] Alif, Lâm, Mîm. Allah Swt. memulai dengan huruf-huruf eja ini untuk menunjukkan mukjizat al-Qur'ân, karena al-Qur'ân disusun dari rangkaian huruf-huruf eja yang digunakan dalam bahasa bangsa Arab sendiri. Meskipun demikian, mereka tidak pernah mampu untuk membuat rangkaian huruf-huruf itu menjadi seperti al-Qur'ân. Huruf-huruf itu gunanya untuk menarik perhatian pendengarnya karena mengandung bunyi yang berirama.

Tafsir Jalalayn : (Alif laam miim) Allah yang lebih mengetahui akan maksudnya.

Italian - Italiano

Piccardo : Alif, Lâm, Mîm.

Japanese -日本

Japanese : アリフ・ラーム・ミーム。

Korean -한국인

Korean : 알리프 람 밈 -한국인

Kurdish - کورد

ته‌فسیری ئاسان : ‌چه‌ند پیتێك له سه‌ره‌تای هه‌ندێ له سووره‌ته‌كانی قورئاندا هاتوون ژماره‌یان (14) پیته‌، نیوه‌ی كۆی پیته‌كانی زمانی عه‌ره‌بین، بۆ سه‌لماندنی (اعجاز) و مه‌زنی و گرنگی قورئان كه له توانای هیچ كه‌سدا نیه به‌و پیتانه كتێبێكی ئاوا بێ وێنه دابنێت، به‌راده‌یه‌ك هه‌تا ئه‌گه‌ر هه‌موو گرۆی ئاده‌میزاد و په‌ری كۆببنه‌وه بۆ ئه‌و مه‌به‌سته بێگومان ناتوانن، هه‌روه‌ها چه‌نده‌ها نهێنی تریشی تێدایه‌، زاناكان له هه‌ندێكی دواون، هه‌ندێكیشیان وتوویانه‌: هه‌ر خوا خۆی زانایه به نهێنی ئه‌و پیتانه‌.

Malay - Melayu

Basmeih : Alif, Laam, Miim.

Malayalam - മലയാളം

അബ്ദുല്‍ ഹമീദ് & പറപ്പൂര്‍ : അലിഫ് ലാം മീം.

കാരകുന്ന് & എളയാവൂര് : അലിഫ് - ലാം - മീം. ‎

Norwegian - norsk

Einar Berg : Alif Lam Mim

Pashto -پښتو

عبدالولي : الف، لام، ميم

Persian - فارسی

انصاریان : الم

آیتی : الف. لام. ميم.

بهرام پور : الف، لام، ميم

قرائتی : الف، لام، میم.

الهی قمشه‌ای : الم (از رموز قرآن است).

خرمدل : الف. لام. میم. [[«الم»: الف، لام، میم. حروف مقطّعه‌ای هستند همانند (المص. المر.ن. ق ...) که در اوائل برخی از سوره‌ها آمده‌اند. پروردگار متعال برخی از سوره‌ها را بدانها آغاز کرده است تا بدین وسیله اعجاز قرآن را بنمایاند و نشان دهد که این قرآن با وجود این که از همان حروفی فراهم آمده است که عربها سخن خویش را از آنها فراهم می‌نمایند ولیکن از ارائه کتابی چون قرآن، و حتی سوره‌ای همانند آن، درمانده و ناتوانند.]]

خرمشاهی : الم [الف لام میم‌]

صادقی تهرانی : الم.

فولادوند : الف، لام، ميم.

مجتبوی : الف، لام، ميم.

معزی : الم‌

مکارم شیرازی : الم (بزرگ است خداوندی که این کتاب عظیم را، از حروف ساده الفبا به وجود آورده).

Polish - Polskie

Bielawskiego : Alif. Lam. Mim.

Portuguese - Português

El-Hayek : Alef, Lam, Mim.

Romanian - Română

Grigore : Alif. Lam. Mim.

Russian - русский

Абу Адель : Алиф лам мим.

Аль-Мунтахаб : А (Алиф) - Л (Лям) - М(Мим). Сура "аль-Бакара" открывается этими буквами арабского алфавита, чтобы обратить внимание на чудо и неподражаемость Корана, который, хотя и ниспослан на арабском языке, но неповторим. Кроме того, эти буквы привлекают внимание слушателя к благозвучности Корана. [[Во имя Аллаха Милостивого, Милосердного! Эта сура мединского происхождения и состоит из 286 айатов. Она была ниспослана Мухаммаду - да благословит его Аллах и приветствует! - после хиджры в Медину. Сура "аль - Бакара" - самая длинная сура Корана по порядку расположения сур в нём. Эта сура начинается с подробного разъяснения мыслей, содержащихся в конце суры "аль-Фатиха". Она подчёркивает, что Коран является руководством, посланным Аллахом для богобоязненных. В ней рассказывается о верующих, которым Аллах даровал Своё благоволение, и о неверных и лицемерах, вызвавших на себя гнев Аллаха. В данной суре указывается на истину Корана, на его истинный призыв к благочестию и на то, что люди делятся на три категории: на тех, которые истинно верят в Аллаха, на тех, которые не признают Аллаха, и лицемеров. Сура призывает людей поклоняться только Аллаху одному, содержит предупреждение неверующим и благую весть для верующих. В суре "аль - Бакара" рассказывается о сынах Исраила (Израиля), напоминает им о днях милости Аллаха к ним, о временах Мусы (Моисея) - мир ему! - и о наполненной удивительными событиями истории сынов Исраила с ним. Почти половина суры посвящена напоминанию сынам Исраила об усилиях Ибрахима (Авраама) и Исмаила построить Каабу. Такого типа рассказы используются в качестве назидания и совета верующим, чтобы они думали перед тем, как действовать, принимая как поучительный урок то, что случилось с иудеями и христианами. В суре содержится обращение к людям Корана, указывается на общее между народом Мусы и народом Мухаммада благодаря Ибрахиму (его руководству и потомству) и рассказывается о Кибле. В этой суре говорится о единобожии и о знамениях Аллаха, подтверждающих это, о многобожии, о запрещённой пище и о том, что запрещать и разрешать может только Аллах. В ней разъясняется что такое благочестие, а также содержатся наставления Аллаха относительно поста, завещания, приобретения имущества людей обманным путём, возмездия, сражения на пути Аллаха, паломничества (хаджжа), малого паломничества (умры), вина, майсира (азартных игр), брака и развода, установления жёнам срока после развода, в течение которого они не могут выйти замуж за другого человека, кормления ребёнка матерью, расхода денег, торговли, долговых расписок, ростовщичества, долгов и т.п. В суре говорится также о вероучении, единобожии и воскресении - всё это ясно изложено в суре, чтобы направить человека на истинный путь и научить правильно вести свои дела. Сура заканчивается мольбой верующих, обращённой к Аллаху, поддержать их и помочь им против народа неверного. Сура содержит ряд назиданий: следование прямым путём Аллаха и его религии ведёт к счастью в настоящей и в будущей жизни; не следует разумному человеку, призывая других к благочестию и благодеянию, самому уклоняться от этого; добро предпочтительно, а зло недопустимо. Сура "аль- Бакара" ясно указывает на то, что религия основана на трёх постулатах: безусловное признание Аллаха, истинная вера в День воскресения и Суд и благодеяния. Воздаяние даётся за веру и деяния. Условие истинной веры - полное и смиренное повиновение души и сердца всему, что ниспослано пророку. В суре говорится о том, что немусульмане до тех пор будут недовольны мусульманами, пока мусульмане не последуют за их религией. Опекунство по шариату должно принадлежать только верующим в Аллаха и людям справедливости, а не неверующим, нечестивым, несправедливым. Вера в религию Аллаха в том виде, как она была ниспослана, требует единства и согласия между людьми, и нарушение этого условия ведёт к разногласию и расколу. Терпение и молитва помогают человеку совершать великие деяния. Аллах разрешил Своим рабам хорошую пищу и запретил вредную для человека пищу. И только Аллаху принадлежит право разрешать и запрещать. Если же человек в силу обстоятельств вынужден есть запрещённую пищу, чтобы спасти свою жизнь, это не будет грехом. Ведь Аллах не возлагает на человека ничего невозможного для него. Здесь также указывается на то, что никто не понесёт наказания за злодеяния, совершённые другими; указано на такое качество, как добродетель, и на то, что человек не должен подвергать себя ненужной опасности для достижения своих целей, которых он может достичь общепринятыми действиями; на долг мусульманина по отношению к себе и другим и на его обязанности перед Творцом. Религия запрещает насилие. Ислам разрешает вести сражение только для того, чтобы защищаться и обеспечить свободу и суверенитет ислама в своём обществе. Каждый человек должен стараться жить по законам Аллаха в настоящей жизни, готовя себя к будущей жизни. Вера и терпение ведут к победе справедливого верующего меньшинства над несправедливым неверующим большинством. Запрещается несправедливо брать себе имущество других. Человеку воздаётся только за его деяния, а не за деяния других людей. Разумный человек понимает мудрую суть шариата, содержащего истину, справедливость и защищающего интересы людей.]]

Крачковский : Алм.

Кулиев : Алиф. Лам. Мим.

Кулиев + ас-Саади : Алиф. Лам. Мим. [[Мы уже говорили о толковании высказывания «Во имя Аллаха, Милостивого, Милосердного». Что же касается «разрозненных букв», которыми начинаются некоторые коранические суры, то лучше всего воздержаться от их толкования, поскольку все имеющиеся комментарии не опираются на священные тексты. Однако верующий должен твердо знать, что эти буквы ниспосланы не ради забавы, а ради великой мудрости, которая нам не открыта.]]

Османов : Алиф, лам, мим.

Порохова : Алеф - Лям - Мим.

Саблуков : (Аз, люди, мыслете.)

Sindhi - سنڌي

امروٽي : الٓمٓ

Somali - Soomaali

Abduh : Aad baa Macnaheeda looga hadlay, waxaana la sheegay inay magaca suuradda tahay, ama ay ku tusin Muejisadda Quraanka, Eebe unbaa waa la dhahaa.

Spanish - Española

Bornez : Alif, lam, mim

Cortes : `lm.

Garcia : Álif. Lam. Mim.

Swahili - kiswahili

Al-Barwani : Alif Lam Mim.

Swedish - svenska

Bernström : Alif lam meem.

Tajik - тоҷикӣ

Оятӣ : Алиф. Лом. Мим

Tamil - தமிழ்

ஜான் டிரஸ்ட் : அலிஃப், லாம், மீ; ம்.

Tatar - Татар

Yakub Ibn Nugman : Әлиф ләм мим – мәгънәсен Аллаһ үзе генә беләдер.

Thai - ไทย

ภาษาไทย : อะลิฟ ลาม มีม

Turkish - Türkçe

Abdulbakî Gölpınarlı : Elif lam mim.

Alİ Bulaç : Elif, Lam, Mim,

Çeviriyazı : elif-lâm-mîm.

Diyanet İşleri : Elif, Lam, Mim.

Diyanet Vakfı : Elif. Lam. Mim.

Edip Yüksel : A. L. M.

Elmalılı Hamdi Yazır : (Elif, Lâm, Mîm.)

Öztürk : Elif, Lâm, Mîm.

Suat Yıldırım : Elif, Lâm, Mîm.

Süleyman Ateş : Elif lam mim.

Urdu - اردو

ابوالاعلی مودودی : الف لام میم

احمد رضا خان : الم

احمد علی : المۤ

جالندہری : الم

طاہر القادری : الف لام میم (حقیقی معنی اﷲ اور رسول صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم ہی بہتر جانتے ہیں)

علامہ جوادی : الۤمۤ

محمد جوناگڑھی : الم

محمد حسین نجفی : الف۔ لام۔ میم۔

Uyghur - ئۇيغۇرچە

محمد صالح : ئەلىف، لام، مىم

Uzbek - o'zbek

Мухаммад Содик : Алиф Лом Мим. (Қуръони Каримнинг йигирма тўққиз сураси ҳарфлар билан бошланган. Бу ҳарфларга турлича номлар берилган: баъзилар "Ҳурифул муқатаот" кесик ҳарфлар десалар, бошқалар "Ҳурифул ҳижои" алифбо ҳарифлари дейдилар, учинчилари эса, "Фавотуҳус суар" сураларни очувчилар дейдилар. Бу ҳарфларга турлича ном берилганидек, улар ила бошланишидан кўзланган мурод ҳақида ҳам ҳар хил фикрлар айтилган. Бу ҳақда махсус баҳслар ҳам бор. Баъзи уламолар бу ҳарфларнинг сирини Аллоҳга ҳавола этадилар, бошқалари: "Бу Аллоҳ билан Пайғамбар алайҳиссалом ўрталаридаги сир", дейдилар. Бошқа бирлари эса, уларга ўзларича маъно йўйганлар. Ихтилофнинг асосий сабаби-улар ҳақида на Пайғамбар алайҳиссаломнинг ўзларидан ва на саҳобаи киромлардан бирорта ҳам ривоят йўқлигидир.)